درگذشت پروفسور هرمز شمس: تسلیت به جامعه چشم‌پزشکی ایران و گرامیداشت میراث ماندگار
با نهایت تأسف، خبر درگذشت پروفسور هرمز شمس، استاد برجسته و پیشکسوت چشم‌پزشکی ایران، جامعه علمی و پزشکی کشور را در غم فرو برد. پروفسور شمس، نمادی از دانش، تعهد و اخلاق حرفه‌ای، در ۲۴ مرداد ۱۴۰۴ (۱۵ اوت ۲۰۲۵) در سن ۸۷ سالگی پس از تحمل بیماری درگذشت. این ضایعه برای خانواده، شاگردان، و جامعه چشم‌پزشکی ایران و جهان بسیار سنگین است. در این پست، ضمن عرض تسلیت، به زندگی‌نامه مختصر ایشان، دستاوردها، نام‌گذاری طبقه ۱۰ بخش VIP بیمارستان فوق تخصصی چشم آفتاب به نام ایشان، مراسم‌های بزرگداشت، و میراث ماندگارشان می‌پردازیم.
زندگی‌نامه پروفسور هرمز شمس: از تولد تا اسطوره چشم‌پزشکی ایران
پروفسور هرمز شمس در سال ۱۳۱۷ (۱۹۳۸ میلادی) در تهران متولد شد. او فرزند پروفسور محمدقلی شمس، بنیانگذار بیمارستان فارابی و چشم‌پزشکی نوین ایران، بود. خانواده شمس نقش بی‌بدیلی در پیشرفت پزشکی ایران داشتند. هرمز شمس در محیطی علمی پرورش یافت و از کودکی به پزشکی علاقه‌مند شد. پس از تحصیلات ابتدایی در تهران، برای ادامه تحصیل به آمریکا و سپس فرانسه رفت. او در دانشکده پزشکی پاریس تخصص چشم‌پزشکی گرفت و با همکاری اساتید برجسته، دانش خود را در زمینه بیماری‌های شبکیه و جراحی چشم عمیق کرد.
در دهه ۱۳۴۰ به ایران بازگشت و به عنوان استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران و رئیس بیمارستان فارابی مشغول شد. پروفسور شمس بیش از شش دهه به آموزش، پژوهش و درمان بیماران پرداخت. او بنیانگذار انجمن چشم‌پزشکی ایران بود و جوایزی مانند جایزه استاد برتر جشنواره دکتر یلدا و جایزه دوسالانه MEACO دریافت کرد. بیش از ۱۰۰ مقاله علمی و کتاب‌های او در مجلات بین‌المللی منتشر شد و به پیشرفت چشم‌پزشکی کمک کرد. پروفسور شمس با تأکید بر اخلاق و ساده‌زیستی، الگویی برای پزشکان جوان بود.
دستاوردهای علمی و تأثیرات پروفسور شمس در چشم‌پزشکی
پروفسور شمس در تشخیص و درمان بیماری‌های شبکیه، جراحی‌های پیشرفته چشم، و پیشگیری از نابینایی پیشگام بود. او استانداردهای آموزشی را در ایران ارتقا داد و نسل‌های زیادی از چشم‌پزشکان را تربیت کرد. نقش او در مبارزه با بیماری‌هایی مانند تراخم و آب‌مروارید، ایران را به یکی از مراکز برجسته چشم‌پزشکی در خاورمیانه تبدیل کرد. فعالیت‌های خیریه او در بنیاد شمس و حمایت از کلینیک‌های چشم‌پزشکی برای کودکان سرطانی (مانند MAHAK) نیز از دیگر جنبه‌های تأثیرگذار زندگی‌اش بود.
نام‌گذاری طبقه ۱۰ بخش VIP بیمارستان چشم آفتاب به نام پروفسور شمس
در خرداد ۱۴۰۲، طبقه ۱۰ بخش VIP بیمارستان فوق تخصصی چشم آفتاب به نام پروفسور هرمز شمس نام‌گذاری شد. این بخش مجهز به فناوری‌های پیشرفته، نمادی از تعهد پروفسور شمس به بهبود خدمات درمانی است. نام‌گذاری این بخش، که به بیماران خدمات تخصصی ارائه می‌دهد، قدردانی جامعه پزشکی از سال‌ها تلاش اوست. این اقدام نه تنها یک افتخار نمادین، بلکه انگیزه‌ای برای توسعه زیرساخت‌های چشم‌پزشکی در ایران است. پروفسور شمس همیشه بر دسترسی همگانی به خدمات درمانی باکیفیت تأکید داشت، و این نام‌گذاری گامی در راستای آرمان‌های اوست.
مراسم بزرگداشت و یادبود پروفسور هرمز شمس
پس از درگذشت پروفسور شمس، مراسم تشییع با حضور اساتید، دانشجویان و رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران در بیمارستان فارابی برگزار شد. مراسم یادبود اصلی در ۲۸ مرداد ۱۴۰۴ (۱۹ اوت ۲۰۲۵) از ساعت ۱۳:۳۰ تا ۱۵ در تالار ابن‌سینای دانشکده پزشکی دانشگاه تهران برگزار گردید. این مراسم توسط انجمن چشم‌پزشکی ایران و بیمارستان فارابی سازماندهی شد و شامل سخنرانی‌هایی درباره زندگی و دستاوردهای ایشان بود. مراسم دیگری با عنوان “نکوداشت یکصد سال خدمت صادقانه” نیز به بررسی میراث خانواده شمس پرداخت. پیام‌های تسلیت از سوی وزارت بهداشت، سازمان نظام پزشکی و جوامع بین‌المللی چشم‌پزشکی منتشر شد.
برای اطلاعات بیشتر درباره مراسم‌های آینده، به سایت انجمن چشم‌پزشکی ایران مراجعه کنید.
میراث ماندگار پروفسور شمس: الهام‌بخش نسل‌های آینده
میراث پروفسور شمس فراتر از دستاوردهای علمی است. او با تعهد به بیماران و آموزش، الگویی از اخلاق حرفه‌ای بود. تأثیر او در بیمارستان فارابی، انجمن چشم‌پزشکی و… ، ایران را به قطب چشم‌پزشکی منطقه تبدیل کرد. او معتقد بود تاریخ چشم‌پزشکی ایران ریشه‌ای باستانی دارد و بر آموزش نسل‌های جدید تأکید داشت. پیشنهاد می‌کنیم دانشجویان پزشکی آثار او را مطالعه کنند و در برنامه‌های آموزشی انجمن شرکت کنند.
در پایان، تسلیت مجدد به خانواده، شاگردان و جامعه چشم‌پزشکی. روح پروفسور هرمز شمس شاد و یادش گرامی باد.
این پست ادای احترامی به این استاد بزرگ است. نظرات و خاطرات خود از پروفسور شمس را در کامنت‌ها به اشتراک بگذارید.
